* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки
ДЕФОРМАЦИОННОЕ УП РОЧ НЕНИЕ
86 атамнай будове Д. У за лежнасці ад памеру падзяляюць на мак радэфекты, мік радэфекты і субмік радэфекты. Роля Д. дваістая – яны могуць павышаць трыва ласць матэры я лу ці ствараць патэн цый ныя ўчас ткі разбу рэн ня. Таму павы шэн не надзейнасці вырабаў зводзіцца не да анігі ляцыі ўсіх Д., а да аптымізацыі іх якасці і размеркавання з мэтай па ляпшэння ўласцівасцей ма тэ ры я лаў. Най больш рас паўсюджаныя тэхна лагічныя прыёмы за лечвання Д. зводзяцца да механатэрмічнай ап рацоў кі, тэрмаап рацоў кі і інш. відаў ап рацоў кі, накіраваных на стварэнне ўпарадкаванай і стабільнай дыслакацыйнай структуры. ДЭФАРМА ЦЫЙНАЕ ЎМА ЦА ВАННЕ – павышэнне трываласці матэры я лу пластычным дэфармаваннем пры наг ру жэнні яго за мяжой цяку часці. Вызначаецца ўзаемадзеяннем дыслакацый і змяненнем сістэм слізгання, абумоўленым наяўнасцю структурных складнікаў рознай трыва ласці. З ростам дэфарма цыі ін тэнсіў насць Д. у. зніжаецца. Д. у. мета лаў і сплаваў суп раваджаецца зменай цеп лап равод насці, павы шэн нем маг ніт най пра ніка льнас ці, цвёрдасці, электрычнага супрацьдзеяння і дазваляе рэгуляваць выніковыя ўласцівасці матэры я лу. Выкарыстоў ваецца пры шротаструменнай апрацоўцы, апрацоў цы ціскам мета лаў, абкатцы ролікамі і інш. аперацы ях.
дислокации, основывающиеся на атомном строении Д. В зависимости от размера подразделяют на макродефекты, микродефекты и субмикродефекты. Роль Д. двойственна – они могут упрочнять материал или создавать потенциальные очаги разрушения. Поэтому повышение надежности изделий сводится не к аннигиляции всех Д., а к оптимизации их качества и распределения с целью улучшении свойств материалов. Наиболее распространенные технологические приемы залечивания Д. сводятся к механотермической обработке, термообработке и др. видам обработки, направленным на создание упорядоченной и стабильной дислокационной структуры. ДЕФОРМАЦИОННОЕ УП РОЧНЕНИЕ – упрочнение материала пластическим деформированием при нагружении его за пределом текучести. Определяется взаимодействием дислокаций и изменением систем скольжения, обусловленным наличием структурных составляющих различной прочности. С ростом деформации интенсивность Д. у. снижается. Д. у. металлов и сплавов сопровождается изменением теплопроводности, повышением магнитной проницаемости, твердости, электрического сопротивления и позволяет регулировать конечные свойства материала. Используется при дробеструйной обработке, обработке давлением металлов, обкатке роликами и др. операциях.
