* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки

763 ОЪМ - съм 764 Противоу съм'Ьр’Ь (???? ?? ??????). Io. Лгьств. XII в. (В.). — ? — И поставиша и игоумена въ манасгыри, иже нарицАктьсА Нолихронъ, кмоу же ксть съм'Ьра к" и д споудове злата. Жит. Мее. XII в. съмфреник. = съмиреник.— умеренность: — Вьсе съм'Ьрениге добро (?? ??? ?????? ???????). Гр. Наз. XI в. 74. — обуздаше: — Ниженик, покорена к, оумиленик, смирение дша (??????????). Ланд. Ант. XV в. (On. II. 2. 266). Наоучисд по еваньгльскому словеси шчима оуправленье, газъшу оудержаньк, оумоу см’Ьреньк,... помъ1слъ чтъ имети. Поуч. Влад. Мон. 79. — унижете: — Помилоуи мд, Ги, и вижь смирении, мое w врагъ моихъ (??????????). Псалт. Симон, д. 1280 г. ne. IX. 14. — покорность, смиреше:— Призьренасъмереник рабъ1 своеА (??? ??? ??????????). Лук. I. 48. Юр. ев. п. 1119 г. Собою оучдще люди къ съм'Ьрению и зълобе испра-влкнию (?????????). Гр. Наз. XIв. ЗЖНищетою своею и наготою, гладомъ же и жажею срце твое клняще на смиренье. Илар. Зак. Благ. (Сбор. 1414 г. л. 71). Кто бо не почюдитсд великому кго смирению, кто ли не смиритсд, оного смирение вида и слыша. 1ак. Бор. Гл. 78. Имгааше бо еъм'Ьреник и кротость вели-коу, о семь подражай Христоса. Нест. Жит. веод. 14. Призри на смиреник мок и подай же разумъ ердцю мокму. Нест. Бор. Гл. 1. Перестависд рабъ Бяши Гер-манъ, иер'Ьи стго Мкова..., слоуживъшю кмоу Я стго Игакова полъ пдтадьсАтъ лъ въ кротости и съме-рении.Яов». I л. 6696 г. Послушаше ражаеть смиреше. Грам. патр. Конст. 1378—1388 г. — кротость: — Праведьникъ съиЬрениемь оустави гаростъ ихъ. Панд. Ант. XI в. л. 146. — ничтожество: — Съмерисд, шбразъ рабии прикмъ, сошбразенъ бывъ телеса смирении нашего. Служ. Варл. XII в. л. 4. — уничтожеше: — Что же огнь? Доблгааго съмЬреник и въсклокотани(|?) доуховьнок (? ??? ?????? ?????? ??? ? ????? ??? ?????????). Гр. Паз. XI ?. 14. ¦— ? — Божьствьнок съмереник провидд Амбакоумъ (???????). Ирм. ок. 1250 г. — смиреше (титулъ, который давали себе иерархи): — Се тобе, чадо, Господь пороучи свАщеник, слоужбоу страшной тайне, роукоположеникмь мокго смеренига и послоушьствомъ разоумьнъгхъ силъ кго. Поуч. свящ. Въпросилъ еси нашего CMepenia, о Христе възлюбленныи сыну. Кипр. м. поел. т. As. 1390 г. Сего бо ради посла наше смиреше и великыи съборъ боголюбиваго apxieiiHCitona Суждальекаго Дшнис;я. Грам. п. Пил. ок. 1382 ?. О чада о Господи възлюбле-ная нашего смирешя. Поел. м. Фот. Псков. 1410— 1417 г. съмфреник (примиреше) — см. съмиреник.. съмьреномЬдрик = СЪМФРЕНОМЛДРИК. — со-единеше мудрости со смирешемъ: — Вьсемь съмере- номждрикмь и кротостиик (?? ????? ??????????????). Панд. Ант. XI в. л. 104. Съмереномждрье въ1сокопа-рива и аероходива сътвардеть члка. т. ж. 145. съмъреномЬдрьство — СЪМФРЕНОМЛЧДРЬСТВО — соединеше мудрости со смирешемъ: — Мко подо* бакть разоумети наше кстьство, помышлати грехы, ведети, чьто ксмъ, и довълеть намъ се, на всако съмереномоудрьство оуказаник. Сбор. 1076 г. л. 85. Съмереномждръство, кротость, тръпеньк (???????????????). Панд. Ант. XI в. л. 199. СЪМ'ВРЕН0Т*ЛЬНЪШ — слабый теломъ: — Кто облачи желв# въ чрепш и смеренотелн# покровен# гавлде. Георг. Писид. Похв. Бог. (Бусл. 918). СЪМ$РЕНЪШ = СЪМИРЕНЪ1И~ СЪМИРЕНЬНЪ1И — умеренный: — Стрегъ смиренъ (?????????). Георг. Ам. (Увар.) л. 157. — соразмерный: — СвЬтъ же образьнъ и съмеренъ прикмлющиимъ (?????????). Гр. Наз. XI в. 99. — недостаточный: — Смеренъ ценою есть (????????, -humilis). Лев. XXVII. 8 no en. XIV в. — ничтожный: — Се азъ, недостойный игуменъ Да-нилъ..., смиренъ сыи многыми грехы и невежь-ств!емъ о всякомъ деле блазе. Дан. т. (Нор. 1). — угнетенный, несчастный: — Соудити сироу и съме-реномоу (???????), Псалт. Симон, д. 1280 г. ne. IX. 39. Пршде смирена (?????), Златостр. сл. 2. — слабый: — И бздеть власть съмерена т& паче всех влаетш (??? ?'???? ???? ???????). 1ез. XXIX. 14 (Упыр.). — покорный, смиренный: — Сътваргакть бо и црд съмЬ-ренъ1 страсть (????????). Гр. Паз. XI в. 68. Млтва съмеренааго оумалдетъ Ба (???????? ????????). Панд. Ант. XI в. а. 98. Оуста съмёренъихъ пооучавктьед премждрости. от. ж. л. 146. Велико ороужик млтва, аще съ съмереною мыслию молимъед. Сбор. 1076 ?. а. 229. Боудете смирени и крютци. Лук. Жид. 9. Беже съмеренъ ердцьмь и покоривъ къ вьеемъ. Нест. Жит. веод. 4. Близъ Гь, съкроушенъшхъ ердьцьмь и съме* реныга дхъмь спсеть. т. ж. 8. Сади смиренна, влези во тмЬ’ (?????????????, compuncta). Иппол. Антихр. 34 (Ис. XLVII. 5). — Съмеренаи мудрость — сми-ренномудр!е: — Съмеренож мл^дростил^ отъразимъ гръдостьнъи бесъ (??? ??? ???????????????). Панд. Ант. XI в. л. 99. Аще ли и самъ кое предспеяше по-лучиши, яко стати ти на высочаишемъ месте, не забывай смиренныя мудрости. Симон. поел. Полик. д. 1226г. Съмеренъшм#дръ1и — смиренномудрый: — Съме-рени моудри, кротъци, целом^.дрыш (?????????????). Панд. Ант. XI в. л. 3. — не гордый, простой: — И ре* имъ: кто болии въ васъ, акъ же веодосии, послушьливъш, кроткъга, смере-нъш. Пов. вр. л. 6559 г. Дрю мои блгъш, кроткъш, смиренъш, правдивъш, во истиноу тебе нарчено има Романъ, вс(е)ю добродетель(ю) съш подобенъ емоу. Ип. л. 6688 г. Князь благъ..., страннолюбецъ, кротокъ, смеренъ. Псков. I л. 6780 г. — смиренный (эпитетъ 1ерарховъ): — Германъ, милоетш