* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки

379 въл въл 397 Бор. Гл. 114. Слоухъмь оуслъшю въпль ихъ. Изб. 1073 г. Въ плачи и вр^тищи и въпли (хотато?). Панд. Ант. XI в. (Амф.). НЬник. въпльмь бещиньнъшмь творити (?oofis, vociferationibus). Ефр. Ерм. Трул. 75. Вси вопьяхуть, отъ слезъ же не можаху прозрити, и вопль далече 6i слышати. Ип. л. 6683 г. БъГ Нов^-городЬ печдль и въпль. Повг. I л. 6723 г. И погибе мно бещиела людии. и бъГ въпль и плачь и печдль по городомъ и по селомъ. т. ж. 6732 г. — Гте. vopjan; Др.-в.-Н. wuofan; Англ.-С. vepan. въповадити, въповаж8: — Вповади же Фараонъ колееницю свою (g?eu?sv—армата, alligavit). Исх. XIV. 6. no en. XIV в. Да вповадАть (avaieu^ocTauav, disiun-gant; по др. сп. сбер&гся). т. ж. XIV. 15. ВЪПРАТИ (В.) — ср. ВЪПРФТИ. ВЪПРАШАНИК. (В.): — Сб. 1076 г. въпрашати, въпрашаю — ерытхм, етееритач: — Въирашаахл же и оученици (его глкще. чьто ксть (итрмтыу). Лук. VIII. 9. Остр. ев. Въпраша Саоулъ Га. Изб. 1073 г. Въпрашажтъ о чистот'Ь и сластыгЬ слоушажтъ (IpwTofft). Панд. Ант. XI в. (Амф.). Б'Ь же единъ старець не былъ на в1зчи томь. и впраша что ради BI54e было. Иов. вр. л. 6505 г. въпрАШАтисга: — Сице съ ними въпрашакмсА ('Ш\ — Въпросъ хощоу з^ло высокъ испытати. Златостр. сл. 2. — Шестая (тяжа) вопросъ, а то епископу, зелья и душегубства тяжа епискоиля. Уст. гр. Смол. 1150 г. Въпроси и отыв^ти Григора Богословьца и Василии. Изб. 1073 г. Вопросы Тереша къ Богородици о недуз'Ь естестве-нёмъ, и еже именують трясавици: басни суть 1ерем1а попа Болгарьскаго. Глаголеть окааныи сеи, яко сЬ-дящю святому Сисению на гор-Ь Синапст^и, и ангела Михаила именуетъ, еже на соблазнъ людемъ многымъ, и седмь дщерш Иродовыхъ трясцами басньствоваше, сихъ же ни Евангелисты, ни единъ отъ святыхъ седми именоваша, но едина испросившаа главу Предо-течеву, о ней же яб^ есть, яко та дщи Филиппова, а не Иродова. Великш же Сисенш пат^лархъ Костян-тина града, во своихъ ему словесехъ, сице глаголаше: не мните мя оного Сисешя лживаго, его же написа 1ерем1а, попъ неразумный, на соблазнъ людемъ. Сказ, о книг, истин, и ложн. Въпросы 1оанна Богослова. Въпросы Вареоломеевы. въпросьникъ — см. вопросьникъ. въпросьнъш: — Въпросьноую память Июдова рода достойно почьтёмъ. Стихир. XII в. л. 98. въпрошати, въпрошаю: — Б'Ь бо преже въпро-шалъ волъхвовъ кудесникъ. Иов. вр. л. (по Ип. сп.) 6420 г. въпрошеник. — ?ршт7)С1?: — Въпрошеныемь дховь- нъ1хъ оць. Панд. Ант. XI в. (Амф.). въпрздити, въпрфжЙ — antevertere (М.):—Аще его не въпредгве, то прожене на. Переясл. 6581 г. (въ Ип. сп. и др.—варив'Ь; въ Хлгьбн. и Погод, сп.—не впредимъ). въпрфти=вопрфти, въпрй—упереть, устремить:— Азъ вопру лице свое на чк'а (ктст-^ы, statuam; по др. сп. опроу). Лев. XX. 3. по сп. XIV в. въпрбтити, въпрвщЙ: — Въпр'Ьщеное слово. Ис. 86. въпрфчати, въпрфчаю: — И тъ бо ратьдрьжить и въпр'Ьчак.ть. нъ Боу попоушта^ште. Изб. 1073 г. 145. въпрфчатиспз: — Обаче и стйи себЬ не вънр'Ьчають- сд. Изб. 1073 г. въпр®чесеник — смтйоуьх, прекослов1е (В): — По-мъ1слите оубо пострадавшая, за грЬилшкы таково на нь въпр'Ьчесеник. Евр. XII. 3. Апост. XIV в. въпрагати, въпрагаю — п^еге (М.): — ВъпрА- гающа волы арныд. 1о. Злат. Ант. XVI в. въпражь — ^еиуос, iugum: — К же посмиитисд и оу-кардти въпрджь оубо ксть едша. Панд. Ант. XI в. въпрамити, въпрамлю: — Въторок же... и ко и идовиты извы оуб'Ьгати по писаноуоумоу отъ Соломона о зъл^и жен'Ь, гако не вънрдми очесе въ пю. Изб. 1073 г. 56. въпрамо — 4тс' еидеьа?, прямо (Амф.): — Въпрдмо жьзлъмь Чьрмьнок пр'ЬсЬче. Ирм. о. 1250 ъ. Въпрямо. Пал. XIV в. л. 8. въпрачи = въпращи, въпрагЙ: — Въпргаженое. 1о. екз. Бог. 324. С1и д'Ьттць... лоуну въпрягъ го-нить. Тим. о Сим, пр. Мин. Чет. февр. 35. — И повелЬ воиномъ своимъ въпрдшти кръкыглч имъ, да идетъ съ ними въ Кесариискыи градъ. Супр. р. 163. въпЙстити, въп8щ8: — И не въноустиши насъ въ ма-яастырь. Пест. Жит. Оеод. 25. Кндгъшю въпоустиша