* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки
379
въл въл
377
XIII в.). Не познахомъ вкуса хл'Ьбнаго (ранет поп gustavimus). Жит. Онуфр. Мин. Чет. гюн. 173. — Въкоуеъ въ гЙжъ тъщ'шхъ. Жит. Пафн. Мин. Чет. февр. 280.
— Въкоусыпа горькаго въкоуса. Прол. XIII в. ТЬ.мже и жена заченши горкыи вкусъ, и давши мужеви гор-каго того же вкуса, отъ льсти непр1язнены. Зак.Греч.
— Отъ древа възбраненаго вкуса. Кир. Тур. о черн. чин. Въкоусомь др'Ьвыпптмъ испадохомъ ис породы. Прол. XIII в.
— варенье: — Творяше старець вкусъ малъ. Ефр. Сир. XIII в.
вък8сьнъ1И: — Небонъ и шъг въкоусьнъгамь чоувь-ствъмь есгвьствьноуму хотению ноуждьноумоу на-плъндемъ. 1о. екз. Бог. 97. А иже ш наричоуть въкоус-ьнага творитва изливомъ. т. ж. 192. въе8тати, въкотаю: — Егда вкутаеши w гумна i w т'Ьска (sv тй cuvayayetv, cum collegeris). Втз. XVI. 13. по сп. XIV е.
вък8тъ: — КомЬжо азык8 оустроилъ вкут (правителя,
rectorem, -iiyoupLevov). I. Cup. XVII. 14. (Оп. I. 83). вък8шати, вък8шаю — yeue
v). Корм. Моск. Дух. Ак. Анк. 17.
— Ср. вълна.
вълатиси — вълАгатисга — fluctibus agitari: — Съниде боура ветрьна въ езеро... и вълаахжсА (IxivSuveoov, periclitabantur). Лук. VIII. 22. Остр. ев.
вългъкъш — влажный, humidus: — Соухо и вългъко. 1о. екз. Бог. 194. Великома очима, влъгъкама, радо-стива. 1о. Мал. Хрон. 178.
— Ср. влага, влажити; Лит. vilgau, vilgyti — влажить; Др.-в.-Н. welc, weih; С.-в.-Н. welc, welch — влажный, Англ.-С. viae = Др.-в.-Н. wolchan, Нем. Wolke. — См. волгскъш.
вълезкати, вълезкЬ — ? ух, emito: — Вълежитъ вредъ стрти (eyxeiTat raiki). Панд. Ант. XIV— XV в.
