
* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки
Горе. ми); fastidiosus (съ презр*.шемъ относя щейся къ чему ниб.); elatus iвысокомерный); быть г-дымъ raagnos gerere spiritus, см. также гордиться; делаться г-дымъ superbire, magnos spiritus или raagnam arrogantiam sibi sumere; делать г-дымъ spiritus afferre (о предмет.); богатство делаетъ г-дымъ d i v i tiae animos faciunt. Adv. superbe, insolenter, arroganter; г. отвергать что ниб. fastidire alqd; г. вести, держать себя insolentius se efferre; elatius se gerere; magnifice se iactare. Г о р е 1) = с к о р б ь , п е ч а л ь aegritudo; dolor; maeror; — б е з п о к о й с т в о sollicitudo; angor; что ниб. причиняетъ мне г. alqd sollicitudini mihi est, me sollicitat, sollicitum habet, кто ниб. alqs mihi sollicitudinem affert или me sollicitudine affieil; къ моему великому горю cum magno meo dolore; vehementer doleo, quod или arc. c. inf.: находиться въ горе i n sollicitudine или aegritudine esse; sollicitudine или aegritudine affectum esse; сокрушаться горемъ sollicitudine, dolore confici. 2 ) = н е сч a e r i e см. это слово. 3) г о р е ! междом., vae! г. побежденнымъ! vaevictis. Горевать о чемъ dolere, (сильнее) maerere alqd, alqa re; dolorem ex alqa re accipere, capere, susciperc; очень r. i n inaerore esse или iacere, magno dolore affici, о чемъ ниб. magnum do lorem ex alqa re accipere, о томъ, ч т о . . . affici summo dolore съ асе. с. inf.; не очень г. о чемъ non magnopere laborare, поп labo rare de alqa re. Г о р е с т н ы й sollicitudinis plenus (напр. vita); sollicitus, tristis; miser (res); — прискорбный lucluosus, acerbus(dies, mors); находиться въ r-номъ положенш tebus angustis premi; i n miseria esse или versari. Г о р е с т ь см. rope. Г о р е ц ъ homo montanus: горцы montani; homi nes montani. Г о р е ч ь 1) соб. amaritudo, sapor amarus (горькш вкусъ); — горькое amarum, amara (n.pl.). 2) перен. aterbitas, asperitas. Г о р и з о н т а л ь н ы й libratus; —- ровный aequus. Adv. ad libram, ad libeliam. Г о р и з о н т ъ liniens circulus, orbis или просто hniens, t h o r i zon; солнце показывается на г-rfc sol emergit supra terram. Г о р и с т ы й montanus, montuosus (regio); места г-тыя и двк1я loca aspera et montuosa. Г о р л и ц а turtur. Г о р л о iugulum; fauces (устье горла); gula пищептпемный каналъ, только у человека); guttur (у человека и животн.); кри чать во все г. см. кричать; хохотать во все г. cachinnare, cachinnum tollere, edere; при ступить къкому съножомъ къг-лу (перен.) fau ces alcis premere. Г о р н и ц а см. комната. Г о р н о с т а й mustcla. Г о р н ы й montanus (homo, gens, castellum, oppidum); посред. gen. montis (vertex, culmen или cacumen- вершина); in monte situs (ca stellum, oppidum); г. хребетъ=хребетъ горы dorsum или iugum montis; = цепь горътопtes continui или perpetui; continua или per petua montium iuga; г. ущелье angustiae saltus (saltuum); angustussaltus; г. проходъ trans- Гор&Ълый. 67 itus saltus; г. тропинка callis; г. дорога v i a inter inontes excisa; г. потокъ torrens monte devolutus; г. обвалъ ruina montis; г. житель см. горецъ; г. производство opera metallorum или просто metaIla (pi); заниматься г-нымъ произв. operam dare metallis. Г о р о д о к ъ oppidulum. Г о р о д с к о й nrbanus (ager—земля, принадлежащая городу, munus должность, res; excubiae-стража; vita); посред. gen. urbis (porta, murus, turris, magistratus); г. здаше aedificium civitatis publicum; r. тюрьма career civitatis publicus; ровъ fossa urbem cingens; г. стена murus urbis, moenia; г. кварталъ vicus, pars urbis; г. касса aerarium civitatis; г. община civitas; г. уроженецъ i n urbe natus, alumnus urbis; г. хро ника diurna urbis acta (pi); commentarius rerum urbanarum; г. толки fabulae urbis; pervulgatus civitatis sermo; быть предметомъ г. толковъ esse i n ore vulgi или i n ore et sermone omnium, (о л и ц а х ъ ) in fabulis esse; сделаться предметомъ г. толковъ i n ora vulgi venire или pervenire (о п р е д м . ) ; fabulam fieri. Городъ urbs (большой городъ, въ политич. и военномъотнош. составляющие центръ для жителей целой области; часто = Roma ; oppidum (меньшш городъ, какъ укре пленное место въ противоп. къ незащищеннымъ деревнямь); civitas (относит, жителей города); locus (место вообще): жизнь въ го роде см. городской. Г о р о ж а н и н ъ incola urbis; oppidanus: urbanus civis. Г о р о х ъ pisurn; горошина granum pisi. Г о р с т ь 1) соб. manipulus; quantum manu com prehend! potest. 2) г. людей parvus или exiguus numerus; manus exigua; paucitas. Гортанный gutturalis Гортань guttur (глотка); fauces (пасть). Г о р ч и ц а sinapi. Г о р ш о к ъ olla. Горький 1) соб. amarus; acer bus (едкШ, ос трый). 2) перен. amarus, acer bus, asper (face tiae); г. участь fortuna adversa; sors misera; проливать г. слезы effusissime flere (alqd, de alqa re). Adv. 1) соб. amare. 2) перен. acerbe, graviter, aspere; г. плакать, см. горькШ; г. жаловаться graviter alqd queri, на кого ниб. graviter или acerbe accusare alqm. Г о р ь кость см. горечь 1. Г о р е л ы й adustus. Г о р е т ь 1) соб. а) = п ы л а т ь flagrare, ardere (также перен. oculi ardent); — быть раскалену candere (напр. carbones—угля); = б ы т ь зажжену accensum esse; горящая лампада lucerna ardens или lucida, accensa; свечи уже горели lumina iam accensa erant. горитъ (о пожаре) incen dium factum или ortum est. Ь) = быть гор то чи мъ, з а г о р а т ь с я ignem eoncipere posse; ad ignem concipiendum aptum или idoneum esse; ignem или flammam eoncipere: дрова не горятъ lignum (ligna) flammam non concipit (—piuut). 2) перен. г. ч е м ъ ниб. (ка кою ниб. страстью) ardere, incensum esse, flagrare alqa re (amore; cupiditate желатемъ, страстью); г. отъ стыда erubescere, pudore confici; г. отъ нетерпетя rumpere или abrura5*