* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки
— 313 — grajarna, no. f. (abg. v. gra jar) das Spielhaus, die Spielholle. игор ный домі,. прнтонъ. grajc, a. in. (Fryco pr.), fohlerh. Bildung st. (оішібочн. Форма вм?сто) grac, s. d. (см. ото), grajkane, na. n. (Vbs.) 1) das Spielen, Taudeln, игра, любезничанье; 2) das Spielzeug. игрушки, grajkai*, ra, m. (abg. v. grajkas) der Tiindler, Spielmatz, занимающійся пустяками, grajkas (-am. -as; Vb. impf. demin. v. gras: perf.-praep. «ро»; os. hrajkac) «c grajkotas (-cu, -cos; Vb. int.f impf. demin. v. gras; Kos. u. a.) 1) spielen. играть (aus der Kindersprache): pdjz how, comej chylku graj kas bz. grajkotas! komm ber, wir beide wollen tin Weilchen spielen! ja budu si bz. z tebu chylku grajkas bz. graj kotas, ich werde ein Weilchen mit dir spielen: 2) taudeln. tempern, поигрывать, медлить, откладывать; chtoz psecej grajkoco. ten chudlaz wdstario (Sprichw.), vi r immer tiindelt. der bleibt ein ai mer Schlucker. g r a j k a t y , a. e (abg. v. grajkas; os. hrajkaty) spielerisch, tandelig, tandelhaft, пгрпвыіі, пустяншыіі. grajkawa, у. f. (abg. v. grajkas) die Tandlei in, die Spielliese, зани мающаяся пустяками. grajkotas, Vb. int. zu (отъ) grajkas, s. (1. (см. это). grakane, na, n. (Vbs.) 1) das Babengekrachze, карканье (Chojn.); 2) das Zanken, Keifen, Plitrreii, Larmen, Schimpfen; das zankische Wesen, das Skandalieren; der Hader, Streit; брачь, руганіе, шумъ; скандалъ; раздоръ. grakar, ra, m. (abg. v. grakas) der Ziinkcr, Raufbold, Streithals, Krakeliler, der St or en fried: Skan(lalmacher, Badaubruder: снар.інвыіі челов?къ, забіяка, буянъ, парушптель мира. grakarka, і, f. (abg. v. grakar) die Ziinkerin, сварливая женщина. grakarski, a, e (abg. v. grakar) zankisch, k e i f i g . strei tstichtig, свар.ншый, крпчащіп. grakas (-am, -as: Vb. impf. on.: asl. grakati, poln.-dial. grakac nb. krakac) 1) intr.: a) knichzen (v. Baben), кар кать (о ворон?): — b) iibertr. пере носно: zanken, keifen, p l i i r r c n , zankisch sein, бранить, спорить, быть снарлпвымъ: 2) refl.: gr. se z nekim, m i t jemandem laut hadern, sich mit jemandem zanken, auf jemanden keifen, бра ниться, спорить съ к?мъ, кричать на кого; grakas se mjazy sobu, sich zanken, mit einander keifen. Komp. (1—2): 1) hobgrakas (Vb. perf.) & hobgrakowas (-uju, -ujos; Vb. freq.impf.) etwas unter Zanken und Schelten vorwerfen, zum Vorwurf machen, Schuld geben, съ бранью, крпкомъ упрекнуть кого въ чемъ, на укоръ кому-нибудь сд?лать, сд?лать вшювнымъ; hobgrakas nekomu песо, jemandem etwas beschreien, schreiend und scheltend nicht gonnen, dann: unter Schelten uud Vorwtirfen geben, gewiihren: pt. praet. p. hobgrakany. a. c, bescholten, vorgeworfen, iibelberiichtigt (Miss. Pow.): hobgrakany (auch: hobscokany) kusk kleba, der vorgeworfene Bissen Brod, d. h. das unter Schelten dargereichte, gewahrte Essen: 2) zgrakas (Vb. perf.): a) Vb. perf. zu (отъ) grakas, auszanken. ausschelten, выбранить; — b) sebe ne kogo zgrakas, durch Auszanken,