* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки
— 284 — fault; hugnita zera, ein ausgefaultes (durch Ausfaulen entstandenes) Loch; 5) nagnis (Vb. perf.; os. nahnic) anfaulen, нагнить; nagnite kulki, angefaulte Kartoffeln; 6) podgnis (Vb. perf.; os. podhnic) von unten her anfaulen, u n t e r fauleu, подгнить; slup jo pddgnity, der Pfahl ist unten angefault; 7) psegnis (Vb. perf.; os. prehnic) durchfaulen, перегнить; 8) wotgnis (Vb. perf.; os. wothnic) abfaulen, отгнить; ctonki su chdremu wdtgnili, die Gliedmassen sind dem Kranken abgefault; 9) zgnis (Vb. perf.; asl. Sbgniti, os. zlmic) verfaulen, сгнить; zgnite jabtuka, verfaulte, faule, faulige Apfel. 2) refl.: gn. se, ziirnen, erzurnt, z o r n i g sein, sicb argern, u n w i l l i g sein, гн?ваться; gniwas se z nekim, mit jem. sich gegenseitig argern, mit jem. bose sein, jem. Argernis bereiten. Komp. (1—5): 1) pogniwas (Vb. perf.): a) trans.: ein wenig erziirnen, argern, П О ГНЕВИТЬ; — b) refl.: pogn. se, sich ein wenig argern, e i n Weilchen ziirnen, посердиться; 2) psegniwas (Vb. perf.): a) trans.: jemanden durch A r g e r n reizen, in H a r n i s c h b r i n g e n , разсердить; — b) refl.: psegn. se, durch A r g e r n g e r e i z t werden, разсердиться; 3) rozgniwas (Vb. perf.; os. rozhnewac): a) trans.: jemanden er ziirnen, i n Z o r n b r i n g e n , разгн?вать; rierozgniwaj me! iirgere mich
nicht! wdn jo swdjeju starejseju roz-
gnise, sa, n. (Vbs.)
das Faulen; die F a u l n i s ; гніеніе; гниль. gniw, a, m. (asl. gnevb, os. hnew, poln. gniew, cech. hnev, kas. giiew) der Zorn, G r i m m , A r g e r , гн?въ;
gniw na drugego riasc (Will J. S.), Zorn
hegen wider den andern; riemudrego skdricujo gniw, einen Unverstandigen totet der Eifer (Grimm),
gniwak, a, m. (abg. v. gniwas; Br. C.
98, 19)
der sich l e i c h t und o f t i i r g e r n d e Mensch, der j a h z o r n i g e Mann, гн?влпвый челов?къ. 5) pserozgniwas (Vb. perf.; Du. gniwane, na, n. (Vbs.) Kj. 227) jemanden iiber die Mas1) trans.: das E r z i i r n e n , A r g e r n , sen erziirnen, слишкомъ разсердить, гн?въ, раздраженіе, досада; раздражить. 2) intr.: das Ztirnen, der Missmut, §gniwel, a, m. (w. Grz.-D.; abg. v. гн?въ, угрюмость. gniw-as oder viellcicht eorrumpiert gniwas (-am, -as; Vb. impf. den. v. aus gnilej) gniw; perf.-praep. «roz« & «po»; asl. der Faulenzer, Faulpelz, л?нтяй. gnevati, os. h^watf, poln. gniewac\ gniwnosc, i , f. (abg. v. gniwny) cech. hnevati, kas. gnewac) die Z o r n i g k e i t , der Z o r n , die 1) trans.: z o r n i g machen, erziirnen, A r g e r 1 i с h k e i t, гневливость, a r g e r n , гн?вить, сердить; mama, gniwny, a, e mit (u) Adv. gniwiie Juro me gniwa, Mutter, Georg argert (asl. gnevbnx, os. h ^ w n y , poln. mich; gniewny, cech. hnevny)
gniwat, er hat seinen Eltern Argernis bereitct; — b) refl.: rozgn. se, sich erziirnen, i n Z o r n geraten, a r g e r l i c h werden, разгнЬваться (na ne kogo, iiber jem.); 4) zgniwas (Vb. perf.): a) trans.: erziirnen, aufbringen, i n Zorn versetzen, разсердить; — b) refl.: zgn. se, sich e r z i i r n e n , i n Z o r n entbrennen, geraten, разсердиться; Bikomp.: