
* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки
78 « t t i m * « ? e r i U — a i l m a i u i non interire animae, Caes. ingenii facinora, sicut anima, immortalia sunt, S a i l , animae morte carent, О v. anima Caesaris i n coelum recepti. S u e t . a n Y m a d v e r e i o ftnis, f. ( verterej 1) наблюдеи$е, наблюдательность, saм в ч а ш е : notatio naturae et a. peperit art e m , C i c . няблюдеше за с о б о ю , C i c . 2) o x y ж д е т е , осужден1е: nec enim effugere possemus animadversiouem, si sem per iitsdem pedibus uteremur, C i c . 3) н а к а з я ш е : a. cenaornm и censoria, dietatoria (и V e i l . ) , C i c . a. alcjs i n alqm, i d . paterna, i d . tempus animadversionis, Caes. quaestio atque animadversio, L i v . a. capitalis, S u e t . a. domini adversus alqm, L a c t a n t . a. habere, иметь право наказывать. D i g . a n l m a d v e r s o r * - ris, m. ( vertere) наблюдатель, C i c . a n l m - a d v e r t e r e * to, t i , sum, v. a. (animum advertere, см. эту ст.) 1) обра щать внимаше на что нб.. замечать, при мечать, смотреть, alqm и alqd. C i c , L i v . с ъ след. r e l a t . : animadvertendum est, quae natura rerum sit, C i c также anim. illud, ut —. надобно смотреть, чтобъ —, i d . о с о б л . о л и к ю р а х ъ кон с у л а : consul lietorem animadvertere jussit, L i v . quum lictor animadverti ex more jussisset, Suet. 2; замечать, в и д е т ь , на ходить: nutrix animadvertit puerum dormientem, C i c . bis animadversis, V i r g . съ quod: illud a., quod—, C i c ; съ acc. с i n f . , Сi c, Caes., N e p . съ r e i at.: quod quidem quale sit, etiam i n bestiis anim adverti potest, C i c . — animadvertere alqd ex alqa re, замечать по чему нб.: nonne animadvertis ex tot labulis pictis, quot — , C i c . i d . animadverti et didici ex tuis Uteris, te habnisse rationem. ut m i h i consuleres, 3) делать возмезд1е, наказы вать: a. rem, peccata, C i c о с о б л . a. i n alqm, наказывать кого нб., C i c , Caes., Sail., Hor. щ mal i bus c o l l i g a t a , C i c . intelligent!*, i d . exemplum (жииой орнгималъ), i d . S n f i n a i i s , tis, 1. p a r t , отъ a n i m a r e ; a d j . живой, одушевленный: m u n d n s est animans, composque rationis, C i c . a. d i i , i d . subst. 1) всякое живое с у щ е с т в о , въ обширнеЙшеиъ сиыеле, нежели a n i m a l . Sen. кякъ т . , C i c какъ п.. т о л ь к о в ъ p l u r . : animantta o m n i a , C i c 2) о л ю дяхъ: hie stilus hand petet ultro q u e m quam animantem,' H o r . & n l m a r e , 1. v. a. (anima) 1) о ж и в л я т ь , одушевлять: quidquid est hoc, o m n i a a n i mat, format, alit, auget, P a c u v . у C i c etellae divinis animatae mentibus, C i c съ i n , о бездушноиъ, превращать в ъ ж и вое с у щ е с т в о : i n nymphas animata classe marinas. 0 v. m t p h . si quid A p e l l e i gaudent animasse colores, S t a t . 2 ) в с е лять природное побуждеше: u t c u n q u e temperatus sit aer, ita pueros a n i m a r i atque formari, С i с terrae solo ac c o e l o acrius animantur(6biaaiorb в о и н с т в е н н е е , , Tac a n l i n a t i o , onis, f. 1) о ж и в л е ш е : a. arboris, T e r t . 2) оживленное, о д у ш е т в о ренное что нб.: a. divina. б о ж е с т в е н н о е существо, С i с. a n i m a t o r , oris, m. о д у ш е в и т е л ь , о ж и в н т е л ь : a. animarum, T e r t . и P r u d . a n u n a t r i x , icis, f. о д у ш е в и т е л ь н н п а : dileetio a. confessionis, T e r t . & u i m a t u e , p a r t , отъ animare: a d j . 1) одушевленный, живой* a n t e p o n a n t u r animata inanimatis, C i c . 2) н а с т р о е н ный, направленный, в о о д у ш е в л е н н ы й : bene a., N e p . male, S u e t , innrme, C i c . animatus melius, quam paratus, i d . ; с ъ i n : a. i n alqm, C i c , L i v . erga a l q m . S u e t . ; съ circa; circa se, J u s t . a n i m o s e , adv. ( с о т р . , Sen., s u p . , S u e t . ) 1) с в е л о , мужественно, б е з б о я з н е н н о : a. ferox, C i c a. vivere, f a c e r e alqd, i d . dicere alqd, S e n . 2) а з а р т н о , запальчиво, не страшась р а с х о д о в ъ : а, comparare gemmas и т. д. S u e t . , a n i m o s i t a s , atis, f. с п е л о с т ь , б о дрость, мужество: а. e q u i , S i d o n . 1. a n i m u B u e * a d j . (anima) с о д е р ж а щей иного воздуха, сильно дуюииЙ, в е т р е н ы й : a. guttura, Ov E u r u s , V i r g . ventus, O v . 2j m t p h . , полный ж и з н и , ж и в о й : a. signa, P r o p . 2. a n i m o s u i * a d j . ^animus, с о т р . . Cic.; 1)сиелыЙ, бодрый, твердый, м у ж е ственный, безбоязненный: comes a n i r u o sior, quam auctor, L i v. a. colla, O v . t i r o i dosodisse solemus, fortes et animosos servari cupimus,C i с a.equorum pectus,V i r g . equus, О v. bellum, id. i n rebus a n g u s tis a. atque fortis appare, H o r . f r i g u s animosum (боязнь со спелостью), S t a t . 2) самонадеянный, гордый: vobis e m i mosa creatis (гордящаяся рождев!ена> a u i m - a e q u u s , a d j . равнодушный, благодушный: animaequior esto, V u l g . a i i i m a l« a lis, n. (anima) 1) одушев ленное с у щ е с т в о : iuanimum est omne, quod pulsu agitntur externo, quod autem animal est, id motu cietur interiore et suo, C i c ; и о человеке: animal providum et sagax homo, i d . и о вселенной: mundum animal esse, idqne intelligens et divina providentia constitutum, i d . 2j (sy n. bestia; op p. homo) животное, исклю чая человека: уничижительно: tunes tum animal, о Клодш, C i c a n i m a l i s , a d j . (anima) 1) изъ воз духа состоящей: natura animantis vel terrena, vel ignea, vel animalis, vel humida, C i c . animalis spirabilisque natura, cui nomen est aer, i d . 2] живуипЙ, оду шевленный, живой: corpora vinculis ani